KIRGIZİSTAN

Geçen yazımda kaldığım yerden devam ediyorum, Kırgızistan üzerine… Bishkek demiş idim etrafında “başı duman pare pare”nin kar ile de kaplı versiyonu Tien Shan (Tanrı) Dağları, baktığınız yere göre değişmekle birlikte harika manzaralar oluşturmaktadır, kâh kar kaplı tepeleri kâh yeşile kesmiş ormanları ile. Hiç bilinmez ya da sadece ilgilileri bilir “Dağcılık sporu” için en az, bilinen dağlar kadar, dağcılar tarafından tercih edilen bir bölgedir. Gerçi bu seyahatimizde zaman olmaması nedeni ile gidememiştik ama oralarda çalıştığım dönemlerden bilirim dağcılık sporunun fazla bilinmeyen ama önemli merkezlerinden biri olduğunu mezkûr dağların. Bir tarafı ile taaa Everestlere kadar ulaşan, Kunlun ve Karakunlun, Mug dağları ki dağcıların bir kısmı tarafından buzulların babası olarak bilinen buzulu ile tanınır ve Pamir platosu ile Afganistan Savaşından bilinen meşhur Fergana vadisi ile Hazreti Muhammed’in de ziyaret edip dua ettiğine inanılan Süleyman Dağı ilaveten inanç turizmine açıktır. İlgililerine ve meraklılarına tarihi bilgiler ile birlikte harika bir atmosfer oluşturacağına çok eminim, bu coğrafyanın. Jengish Chokusu (Cengiz Çıkışı) Tien Shan (Tanrı) Dağlarının en yüksek tepesi olup 7.439 mt dir ve Issık Kul’un güney doğusunda bulunur ve 8.848 metre yükseklikte olan Everest Dağı ile yarışır.

Kırgızistan; Orta Asya’dan gelen atalarımız için, Doğusunda Uygur Bölgesi, Kuzeyinde ve Batısında Türkistan olmak üzere bir merkez oluşturmaktadır, neredeyse tüm bölgenin ne kadar su potansiyeli olduğunu bilen birisi olarak bize anlatılan ve yaşanıldığı söylenen büyük kuraklık nedeniyle büyük göçler olmuştur hikayesine oldum olası hep gülümseyerek bakmışımdır. Tamam, bugün Türkmenistan neredeyse tamamen çöl, Kazakistan’ın Güneybatısı çöllerle kaplı bulunmakta olup mezkûr iddiaları sadece buralar desteklemektedir. Anlayacağınız benim açımdan atalarımızın Orta Asya’yı su kıtlığından terk etmiş olma fikri çok doğru görünmemekte, tüm dünyadaki kavimlerin daha çok yeni yerler fethetme hülyalarının gerçek kılınması isteğinin ön planda olmasıdır. Çünkü “su kıtlığı başladı, kalk gidelim” tarzı bir göç söz konusu değildir, yüzyıllarca süren bir göç söz konusudur. Nereden mi bu kanıya kapıldım; her tarafın nehir, dere ve göllerle dolu olmasının yanında, Divan-ı Lügati’t-Türk’teki bir haritaya göre Bishkek’e 70 km mesafede bulunan ve Karahanlı’ların başkenti olan ve son derece sulak ve verimli ovanın tam ortasında yer alan “Balasagun” kenti aynı zamanda Orta Asya Türk illerinin de başkentidir. Diğer taraftan Özbekistan’ı adeta bir ovaya çeviren ve boydan boya sulayan “Pamir ve Hindukuş Dağlarından” doğan Amuderya (Ceyhun) ve Siriderya (Seyhun) nehirlerinin arasındaki “Mavera-ün nehir” adlı mümbit topraklarının bulunuşunu izah etmekte müşkülata düşeriz ki bu bölge bugün Özbekistan, Kazakistan ve Türkmenistan sınırları içinde kalmaktadır. Neyse bu konu yine çok iyi bilebileceğim bir konu olmadığından işin izah ve tarifini uzmanlarına bırakarak yine gördüğüm yerleri anlatma işine döneyim.

Evet, Orta Asya Türk illerinin merkezi sayılan “Balasagun” kenti, bugün için maalesef sadece gözetleme kulesi ve minare olarak kullanılmış “Burana Kulesi”nden ibaret durumdadır. Orta Asya mimari özelliklerini ve malzeme tercihini tam manası ile yansıtan mezkûr kulenin ana malzemesi kerpiç (klasik tuğla) olup cephede labirent desenler kullanılmış ve yer yer de süs kemerleri yerleştirilmiştir. Kulenin yazılı bilgilere göre orijinali 46 metre iken depremler ve diğer sebepler ile yaklaşık 20 metresi yıkılmış ve günümüze 25 metrelik bölümü ulaşmıştır. Kulenin tepesine çıkabilmek için yerden yaklaşık 12 metrelik bir metal döner merdiven yapılmış, merdivenin çıktığı yükseklikten kule gövdesine beton bir platformdan ulaşılmakta olup böylesine değerli bir anıta hiç de yakışmayan hatta karamizah bir görüntü oluşmuştur. Kuleye girilen yerden itibaren kule içinde çok dar ve basamak yüksekliği bir hayli fazla olan ve genişliği ise bir hayli dar olan ve inen ile çıkan birilerinin karşılaşması halinde yol vermede büyük zorluk yaşanan bir merdivenden çıkılmakta olup çekilen tüm zorluk zirveye varınca Tien Shan Dağlarının muhteşem manzarası ile bir anda unutuluyor. Tıpkı Selçuklu İmparatorluğunun başkenti Merv’de (Türkmenistan Mary kenti) olduğu üzere kentin eski halinden geriye bir şey kalmamış burada da, şehrin geçmişine yönelik olarak arkeologların ve tarihçilerin görüşlerine bağlı kalarak tasvirler ve görüşler oluşturulmaktadır. Gerçi Merv’de Türkiye Cumhuriyeti’nin büyük katkı ve destekleri ile Sultan Sencer medresesi restore edilmiş durumdadır ama duvarın kerpiç olunca sonucun da bu oluyor işte. Balasagun kompleksi içerisinde oluşturulan bir küçük müze bulunmakta olup gerek buradan gerekse de başka yerlerde bulunmuş kalıntı ve parçalar da burada sergilenmektedir. Türkçenin gelişimi ve bugünlere kadar aktarılması konusunda en önemli eserlerden biri olan “Divan-ı Lügat’it Türk” burada yaşayan Kaşgarlı Mahmut tarafından kaleme alındığı bilinmektedir. Ayrıca devlet adamlarının niteliği, birey, toplum ve devlet ilişkileri ve bunların düzenlenmesi üzerine kaleme alınmış “Kutadgu Bilig” adlı eser Balasagunlu Yusuf Has Hacip’e ait bir eser olup Müzede farklı dillerde basılmış birkaç nüshası sergilenmekte olup benzerleri ise yandaki satış ofisinden temin edilebilmektedir.  Yine kompleks içerisinde eski Türklerin dini “Şamanizm” öğretisi uyarınca ölen savaşçıları ya da öldürdüğü savaşçıları sembolize eden mezar taşlarının ki o dönem adları “balbal” olarak bilinirdi yüzlerce örneği sergilenmektedir. Gerçi Kırgızistan’ın diğer bölge ve dönemlerine ait başta Arapça olmak üzere çeşitli dillerde yazılmış ya da çeşitli figürlerin bulunduğu taşlarda sergilenmekte ama asıl dikkat çeken “kadın balballarının” da bulunmasıdır.

 

Evet Kırgızistan ile ilgili yazamadığım birkaç konu daha var, bunları da yazmaya devam edeceğim.